Een sportevenement in een vol stadion waar iedereen muisstil is, geen enkele aanmoediging….. De supporters zeggen geen woord, geen vlaggen, toeters, geen ‘mexican waves’ … Hoe zullen de spelers presteren ? Niet al te best lijkt het mij. Zonder waardering en aanmoediging zal een speler niet dezelfde prestatie neerzetten. Nog liever een stadion dat Boe ! roept voor een teleurstellende prestatie dan helemaal geen erkenning.
En hoe zit het op het werk met waardering en erkenning ? Is het bij jou een vol stadion waarin je zelf aanmoedigt/wordt aangemoedigd of wordt een goede prestatie als vanzelfsprekend beschouwd ?
Als jouw zelfwaarderingsmeter onder het minimum daalt, dien je dan de ‘Ego Herstel Hotline’ te bellen of geeft een collega of leidinggevende jou dan wat ‘mentale voeding’ zodat je er weer tegen aan kan ? Met de juiste dosis erkenning en waardering op het werk zal de waarderingsmeter van werknemers nooit onder het minimum zakken.
Waardering is er onder verschillende vormen : oprecht luisteren, informeren, begrip tonen, motiveren, complimenten geven, een schouderklopje …. – kortom het is een onderdeel van verbindende communicatie.
Erkenning is tweerichtingsverkeer ‘top down’ en ‘bottom up’ en om dit gedrag in te bedden in de bedrijfscultuur dient het ook in deze volgorde toegepast te worden. Waardering start vanuit de top ! Het is de sleutel van betrokkenheid én stimulans om werknemers hun potentieel maximaal te benutten.
Twee belangrijke regels rond erkenning zijn
Als twintiger zei mijn directe manager aan het einde van de dag telkens “Bedankt voor je werk vandaag”. Aanvankelijk voelde ik me er onwennig door ‘hoezo, ik ben hier toch voor betaald – dit is toch evident ?’ dacht ik. Mettertijd vond ik het fijn om dit telkens weer te horen. Ook al was ik betaald voor mijn werk, mijn baas waardeerde mij elke dag opnieuw voor mijn dagelijkse inzet. Later ben ik het zelf gaan toepassen als leidinggevende.
Wat is er nodig om verbindend te communiceren ? De verbindende communicatie-piramide.
Niveau 1 lijkt zo eenvoudig, maar wordt o zo vaak verwaarloosd. Het is de meest basale vorm van erkenning, iemand zien en bij naam noemen.
Niveau 2 is voor iedereen niet even makkelijk. Sommigen vinden het leuk, anderen vinden het tijdverlies. Toch is het een belangrijk gegeven om te weten wat er leeft op het werk en om een prettige sfeer te creëren.
Niveau 3 is een diepere vorm van erkenning. Oprecht luisteren naar meningen en ideeën, interesse tonen in wat iemand doet.
Niveau 4 gaat nog dieper door emoties aan bod te laten komen. Zelf emoties tonen en vragen naar wat anderen voelen zorgt voor empathie.
Niveau 5 is veel minder aanwezig op de top van de piramide. Deze mate van erkenning zal je vaker thuis of privé hebben. Ze is minder frequent aanwezig op het werk tenzij je collega’s hebt met wie je tevens bevriend bent of met wie je een stevige werkrelatie hebt. Dit is de persoon tegen wie je alles kan zeggen zonder je zorgen te maken over repercussies.
Daag jezelf uit ! Noem iedereen bij naam, maak een praatje, geef een complimentje, een schouderklopje en observeer het resultaat. Aanvankelijk zal het gekunsteld overkomen en kunstmatig aanvoelen. Nadien wordt het een automatisme en voelt het natuurlijk aan. Dan is het nieuwe gedrag ingebed in je dagelijks werk. Succes !
Vind je dit artikel interessant ? Deel het dan met jouw netwerk met de Share-button aan het eind van dit artikel of like Start2BU op facebook ! Alvast dank.
Wil je meer weten over leiderschap, communicatie en authenticiteit?
Ja, stuur me gratis leiderschapstips.
Ja, ik wil meer weten over de Start2BU-workshops.
Clipart : Presentermedia, Bronnen : Powel, 5 levels of communication en diverse TA-literatuur waaronder ‘Einstein en de kunst van het zeilen’, De Graaf & Kunst.
